(A poza tym krótkim okresem) zawsze powracałam do mojego zwyczaju cieszenia się przebywaniem z tym Panem, zwłaszcza wtedy, gdy przyjęłam Komunię. Pragnęłam zawsze nosić przed oczyma Jego wizerunek i obraz, jako że nie mogłam nosić Go tak wyrytego w mojej duszy jak tego pragnęłam. Skąd przyszły mi wszystkie dobra , jak nie od Ciebie, Panie mój?

Ten krótki fragment z Księgi mojego Życia znajduje się w rozdziale 22, poświęconym Najświętszemu Człowieczeństwu Chrystusa, które jest, jak w innym miejscu pisała Święta, bramą do sanktuarium, gdzie Najwyższy Majestat objawia nam swe tajemnice. Św. Teresa mówi nam tutaj o swoim pragnienia noszenia przed oczami swojej duszy obecnego Chrystusa. Mówi, że był to jej zwyczaj: nieustannie być w towarzystwie Chrystusa, nosić Jego imię i Jego wizerunek, żyć w Jego obecności. Niech ten tekst zachęci nas do tego samego.