Zaczynamy czas intensywnego przyzywania Ducha Świętego. Dla naszej wspólnoty i całego Kościoła jest to czas większego wyciszenia i modlitwy. Wszystko zaprasza nas do szukania Tego, który jest Pocieszycielem, Obrońcą, naszym Orędownikiem
i Ukojeniem serc. Nasza siostra, św. Maria do Jezusa Ukrzyżowanego (Mała Arabka), która żyła w głębokiej przyjaźni z Duchem Świętym, usłyszała wezwanie Jezusa, by prosić o ten Dar w słowach:

„Jeśli chcesz mnie szukać, poznać i pójść za mną, wzywaj Światło, to znaczy Ducha Świętego, który oświecił moich uczniów
i który oświeca wszystkie ludy wzywające Go… Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, ktokolwiek będzie wzywał Ducha Świętego,
będzie mnie szukał i znajdzie mnie, znajdzie mnie przez Niego. Jego świadomość będzie delikatna jak polny kwiat. Jeśli to będzie ojciec lub matka, to pokój zapanuje w jego rodzinie. Pokój będzie w jego sercu zarówno w tym, jak i w przyszłym świecie. Nie umrze
w ciemności, ale w pokoju.” I jeszcze: „Świat i wspólnoty zakonne poszukują nowości w nabożeństwach, ale zaniedbują prawdziwe nabożeństwo do Pocieszyciela. To dlatego tkwią w błędzie, rozłamach, to dlatego nie ma ani pokoju, ani światła. Nie wzywa się światła jak powinno być wzywane, a właśnie ono objawia nam prawdę. Każdy – w świecie czy we wspólnotach – kto będzie wzywał Ducha Świętego, nie umrze w błędzie.”