Piękne oblicze Maryi właściwe wszystkim ikonom wschodnim, nie zamierza nam ofiarować naturalnego wyobrażenia lecz oblicze przemienione. I tak widzimy czoło szerokie, oczy czyste i rozświetlone, nos smukły, usta małe. Szyja jako znak siły wznosi się niby wieża z kości słoniowej. Natomiast cała głowa okryta szykownie płaszczem ma symbolizować tron mądrości. Gwiazda w kształcie krzyża, którą widzimy na Jej głowie wraz z dwiema innymi rozmieszczonymi na wysokości Jej klatki piersiowej są starodawnymi znakami, interpretowanymi jako symbole płodnego dziewictwa Maryi. Wysmukła postać Maryi jako wybranej przez Boga Niewiasty wspiera się na obłoku, który Ją zapowiadał już w Starym Testamencie jako tę, która ma dać deszcz łask w Chrystusie. Karmazynowo-złote buty wskazują na królewską godność Maryi. Jako królowa, na podobieństwo królowej Estery wstawiającej się za swym narodem przed królem Aswerusem, oręduje za swymi synami przed Synem Pierworodnym.

Trzeci tytuł Maryi w hymnie Flos Carmeli to „Splendorze nieba”. Maryja jest Panią Karmelu, według modlitwy recytowanej w naszym Zakonie : „Święta Maryjo, Królowo i Piękności Karmelu”. Widzimy w niej godność Królowej – Królowej nieba i ziemi. Tak, Maryja jest Królową, ponieważ jest Matką Syna Bożego. Stając się Jego Matką, Maryja stała się Królową. W podobny sposób wszystkie kobiety są odtąd odnowione przez macierzyństwo Maryi w ich godności królewskiej. Przez swoje macierzyństwo strzegą w sercu życia, które udziela się ludziom i jest przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Módlmy się. Wszechmogący Boże, niech nas wspomaga potężne wstawiennictwo chwalebnej Dziewicy Maryi, Matki i Królowej Karmelu, abyśmy krocząc wskazaną przez Nią Drogą, którą jest Chrystus, doszli na szczyt góry, na której mieszka tylko cześć i chwała Twoja. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.