Arka Noego (Rdz 6-8).

Bóg już ustanawiał dla dalekich przyszłych czasów miłosierdzie i schronienie – Odkupiciela przedstawionego w figurze Noego oraz Maryję figurze Arki. W Odkupicielu ci, którzy uniknęli zagłady, mają odnaleźć miłosierdzie; w Maryi –
arkę ucieczki. Tylko w ten sposób zagłada ma się zamienić w zgromadzenie wybranych na najwyższy Sąd, który zamknie okres próby i zapoczątkuje królestwo Boże: nowe niebo i nową ziemię. Dzięki odkupieniu wybrani uchronią się przed ostatnimi zasadzkami rozcieńczonego szatana i piekła, a dzięki Maryi znajdą schronienie i ulgę w czasie ostatnich kataklizmów.
Już teraz, choć nie nadszedł jeszcze koniec świata, takie jest nasze powszechne doświadczenie, gdy wydarzy się jakaś masowa katastrofa: wkracza ze swoim miłosierdziem Jezus Chrystus, do którego zwracają się skruszeni grzesznicy, a Najświętsza Maryja, do której się uciekają – prawdziwa Arka schronienia dla tych,
którzy cierpią, i ocalenie od śmierci dla tych, którzy o nie proszą – łagodzi ich nieszczęścia.

O jakże cudowne są te figury Odkupiciela i Maryi! Noe zbudował arkę, lecz to Bóg dał mu jej projekt i podał wymiary.
Maryjo spośród wszystkich niewiast przez Słowo jako Jego Matka,
została zachowana przez nie od winy pierworodnej, została ubogacona Jego zasługami, a nad wszystkimi cudownymi odcieniami Jej dłuższy opiekę roztoczył Duch Święty, Boski sprawca wszelkiej świętości.

Arką zbawienia byłaś Ty, o Maryjo, w której łonie wcieliło się Słowo Boga. W czasie potopu, który dotknął rodzaj ludzki,
Ty jedna byłaś Niepokalana i przez Twoją modlitwę miłosierdzie zstąpiło na ziemię. Ty byłaś Arką Zbawienia, arką jaśniejącą pokojem, kiedy na Kalwarii ofiarowałaś swego Syna w płomieniach swojej miłości i cierpienia.

(fragmenty z książki ks. Dolindo Ruotolo, Maryja Niepokalana Matka Boga i Matka nasza.)