„Zdeterminowałam się uczynić tę odrobinę, która była w mojej mocy, to znaczy podążać drogą rad ewangelicznych z całą doskonałością, z jaką będę w stanie – i postarać się o kilka sióstr, które czyniłyby to samo – złożywszy ufność w wielkiej dobroci Boga.”

Mówiąc o tym małym co możemy uczynić, wypełniając nasze powołanie i obowiązki św. Teresa pisze też o modlitwie,
o tej odrobinie czasu tylko dla Niego: „Przynajmniej więc tę odrobinę czasu, którą mamy poświęcić dla Niego, starajmy się oddać
Mu całkowicie, z sercem niezaprzątniętym rzeczami obcymi, a szczególnie  z niezachwianym postanowieniem, że naszego daru nigdy
nie cofniemy, chociaż byśmy z tego powodu miały znosić przykrości, przycinku lidzkie i oschłości wewnętrzne. Czas ten postanowiony
na ofiarę bogu uważajmy za rzecz już nie naszą.”