Ducha przyzywa pokorne błaganie. „Kiedy ziarno wpada w ziemię, – mówiła św. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego – nie należy pozostawiać go na powierzchni. (…) Trzeba wcisnąć je w ziemię, trzeba kopać, trzeba je ukryć, zakryć ziemią, być maleńkim,
być maleńkim. Tylko pokora pozwala przetrwać…”

To pokora pozwalała jej przyzwać Ducha: To Ty dajesz nam poznać Chrystusa. Apostołowie pozostawali długo razem z Nim
nie rozumiejąc Go, ale jedna kropla Ciebie wystarczyła, aby Go zrozumieli. I Ty również sprawisz, że zrozumiem Go także. Przyjdź moje pocieszenie, przyjdź moja radości, przyjdź mój pokoju, moja siło, moje światło. Przyjdź i oświeć mnie, abym znalazła źródło,
z którego powinnam się napić. Kropla Ciebie wystarczy mi, byś pokazał mi Jezusa takim, jakim jest. Jezus powiedział, że Ty pójdziesz
do nieuczonych. Jestem pierwszą z nieuczonych. Nie proszę Cię ani o inną wiedzę, ani o inne poznanie, jak tylko o mądrość odnalezienia Jezusa i o mądrość trwania przy Nim.