Karmelitanki bose prowadzą życie kontemplacyjno-eklezjalne, w harmonii między samotnością i milczeniem a komunią siostrzaną, w małej rodzinie, której najwyższą normą życia jest wzajemna miłość.

„Proścież Pana i błagajcie, aby wam dał tę doskonałą miłość bliźniego, a potem już zdajcie się na boską hojność Jego. Da On wam więcej niż same pragnąć zdołacie, jeśli z waszej strony staracie się i usiłujecie uczynić wszystko, co jest w możności waszej: gwałt zadając woli własnej, a czyniąc we wszystkim wolę sióstr, chociażby z uszczerbkiem tego, co wam się należy; nie dbając o pożytek własny, a myśląc tylko o pożytku ich, choćby się  wzdrygała wasza natura, i biorąc na siebie, ile razy się zdarzy ku temu sposobność, trud i prace, aby oszczędzić ich drugim. Nie sądźcie, aby nabycie tej miłości nic was kosztować nie miało, by przyszła wam gotowa […]. Pomnijcie, ile Boskiego Oblubieńca naszego kosztowała miłość, którą nas umiłował, i jako dla wybawienia nas od śmierci sam poniósł śmierć, i to taką okrutną śmierć na krzyżu„. (T V, 12)

Św. Teresa ograniczyła liczbę sióstr do 21, aby możliwe było tworzenie głębokich więzi i życie w przyjaźni: „Tutaj wszystkie powinny być z sobą w przyjaźni, wszystkie powinny na równi siebie miłować, wszystkie wzajemnie siebie cenić i wzajemnie się wspomagać.„ (D 4,7)

Pisze również o życiu wspólnotowym: „Wielkie to nieszczęście dla duszy być pozostawioną samej sobie wśród tylu niebezpieczeństw. Z tego powodu radziłabym każdemu, kto się oddaje modlitwie wewnętrznej, aby zwłaszcza z początku starał się
o przyjaźń i towarzystwo z takimi, którzy podobnież ćwiczą się w rozmyślaniu. Jest to rzecz w największym stopniu pożyteczna, choćby tylko dlatego, że wtedy jeden drugiego modlitwą swoją wspomaga.” (Ż 7, 20)

W życiu naszej wspólnoty nie brakuje również, oprócz samotności i nieustannej modlitwy, czasu spędzanego razem na różny sposób i praktycznego budowania braterskich więzi. Codzienne rekreacje, dzielenie się Słowem Bożym i doświadczeniem wiary, wspólne, radosne świętowanie uroczystości liturgicznych – wtedy zostawiamy na chwilę milczenie, by być razem, słuchać się wzajemnie, poznawać, umacniać i wzrastać w miłości.

Życie codzienne

Życie karmelitanki bosej skupione jest na trwaniu przy Jezusie zarówno w godzinach modlitwy (codzienna Eucharystia, Liturgia godzin, dwie godziny cichej modlitwy wewnętrznej, różaniec, godzina czytania duchowego), jak i podczas pracy
i wspólnych rekreacji.

Praca, którą wykonujemy, częściowo służy naszemu utrzymaniu (haft, szycie szat liturgicznych itp.), poza tym są to zwykłe codzienne domowe obowiązki i troska o ogród przy klasztorze.

Plan dnia

5:15 Wstawanie
5:45 Modlitwa poranna (Jutrznia)
6:10 Modlitwa w ciszy
7:10 Modlitwa w ciągu dnia (Tercja)
7:30 Eucharystia
8:30 Śniadanie (indywidualne)

Czas pracy

12:00 Modlitwa w ciągu dnia (Sexta)
12:30 Obiad
13:00 Rekreacja (czas pracy przy wspólnej rozmowie)
13:50 Modlitwa w ciągu dnia (Nona)

Czas odpoczynku

15:00 Czytanie duchowne
15:50 Czas pracy
16:40 Nieszpory
17:00 Modlitwa w ciszy
18:00 Kolacja
18:30 Rekreacja
19:30 Kompleta
20:00 Lectio divina
21:00 Godzina Czytań

Jeden dzień w tygodniu jest dniem pustyni, wspólnie uczestniczymy w Jutrzni, Eucharystii i Nieszporach, inne części dnia przeżywamy indywidualnie. Ten dzień ma służyć pielęgnowaniu samotności z naszym Umiłowanym.