„Najświętsza Maryja Panna wypełnia swą obecnością całą historię Zakonu, który powstał na Górze Karmel, gdzie pierwsi eremici poświęcili Jej małą kapliczkę i, po zatwierdzeniu przez Kościół, zobowiązali się do życia według rad ewangelicznych w oddaniu Jezusowi Chrystusowi i Jego Dziewiczej Matce.”
Św. Teresa od Jezusa i św. Jan od Krzyża potwierdzili i odnowili pobożność maryjną Karmelu. Ukazali Maryję jako Matkę
i Patronkę Zakonu, wzór modlitwy i wyrzeczenia w pielgrzymce wiary, pokornie i z mądrością przyjmującą i rozważającą słowo Pana, całkowicie uległą poruszeniom Ducha Świętego, Pannę mężną i wiernie idącą za Chrystusem, zjednoczoną z Nim w bólu i radości Jego paschalnej tajemnicy.” (konst. 55)
Carmelus totus marianus. Karmel oddaje się pod opiekę Maryi i stawia sobie tajemnicę Jej życia i zjednoczenia z Chrystusem jako wzór ideału konsekracji. Znakiem życia w całkowitym oddaniu Matce Bożej oraz Jej szczególnej opieki jest szkaplerz karmelitański.