Kochani,

Święto Marii Magdaleny, to również święto każdej apostołki Zmartwychwstałego. W naszej wspólnocie to również imieniny naszej matki Magdaleny.  W tym roku świętowałyśmy w towarzystwie „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Nie zabrakło wzruszających chwil, zadumy, ale też radości.

Poloneza czas zacząć;  dano hasło i zaczęto taniec…

Wróciłyśmy do wiary ojców  i polskości… Wsi spokojnej i wsi wesołej… Świat, który przeminął, zrodził w nas życie i wiarę, którą chcemy przechować, aby polska dusza odradzała się a lęki spopielały.

Imienin dzień zaczęty!  Bogu niech będą dzięki!   

A przed obiadem świątecznym… Goście (tzn. my) weszli w porządku i stanęli kołem…
i s. Agnieszka – nasz Podkomorzy powiedziała:

„My niestety bigosu dzisiaj nie podamy,
Raczej polskie kartacze mylone z pyzami,
I zielony ogórek, choć tak pospolity
wybornie doprawiony, zbierze dziś zachwyty.
Wyjdzie także kapusta wykwintnie zrobiona,

Smaczna, prosta i polska, sercem przyprawiona.
A wszystko, moje Panie, polewka poprzedzi – 
nie myśl, że to uboga strawa dla gawiedzi,
bo to pożywny pokarm od Stwórcy nam dany –
No i młody ziemniaczek w polewce skąpany,

Co się dla was przystroił w koperkowe łany.
Zapraszamy was wszystkich! Jadłem się częstujcie,
Dobrze nas wspominajcie, wspomnień się nie bójcie,
wszak one naszym skarbem, nawet kiedy bolą,
Czynią z nas ludzi mądrych, co chcą być w świecie solą!