Zbawienie choćby jednej duszy.

Pogłębiające się zjednoczenie z Jezusem pogłębiało też troskę o Kościół i każdego z jego członków. „Coraz bardziej z każdym dniem rosły we mnie gorące pragnienia przyczynienia się w czymkolwiek do zbawienia jakiejś duszy. (…) Nie mogąc uczynić nic więcej, służyłam Panu ustawicznie moimi ubogimi modlitwami i pobudzałam siostry, aby czyniły podobnie i żarliwie utrzymywały w sobie pragnienie zbawienia dusz i wzrostu Kościoła świętego. (…) i mam to przekonanie, że cenniejsza w Jego oczach jest jedna dusza,
którą byśmy z Jego łaski i miłosierdzia, naszą pracą i modlitwą pozyskali, niż wszelkie inne, jakie byśmy mogli oddać Mu usługi.”