Celina ukształtowana w nowicjacie Teresy, przejdzie małą drogą długie lata swojego życia. Pozostawi swoje osobiste świadectwo prawdziwości małej drogi. Jej doświadczenie jest w tym względzie wysokiej wartości. Wprowadziła w swoje życie naukę
o „dziecięctwie duchowym”, którą przejęła i dalej przekazała. Taka jaka była, ze swoim gorącym temperamentem, wstąpiła
do szkoły swojej świętej siostry i zrealizowała jej naukę. Sama powie o sobie: „Potrzebuję modlitw, by stać się cierpliwą, ale będę przez całe życie cierpieć z powodu braku tej cnoty i umrę nie nabywszy jej. Czuję, że to rzecz nie do naprawienia.” Dopowie jednak
z ufnością i nutką ironii: „Toteż umierając tak jak żyłam – bez cierpliwości, nie będę mogła czekać pod drzwiami nieba, wejdę
w nie prosto.”