IX dzień nowenny do Matki Bożej z Góry Karmel.
Życie Maryi miało być dla pierwszych Braci wzorem i przykładem, który żywy w sercach pierwszych pustelników, znalazł swe ukoronowanie w świętych Karmelu. Od zarania jego dziejów Powszechne Pośrednictwo Maryi wchodziło w skład duchowości Zakonu, jako jeden z jej zasadniczych czynników.
O karmelitańskim życiu maryjnym pisał Jan Bostisus pod koniec XV wieku: Maryja otrzymała klucze od dwóch skarbów, zgubione czy stracone od dawnych czasów (…) To klucz miłosierdzia dla pokutujących i klucz łaski dla tych, którzy chcą postępować w cnocie. (…) Nikt Jej nie dorówna w roli „Pośredniczki.” (…) Cokolwiek pragniesz ofiarować Bogu, nie omieszkaj powierzyć tego Jej dłoniom;
Ona zajmie się pilnie sprawami Jej umiłowanego brata. (…) Staniesz się z dnia na dzień większy, mocniejszy, bardziej oświecony, czystszy, jednym słowem lepszy; Ona bowiem naucza dróg Bożych.
(…) W oczach tradycji Maryja zrodziła Karmel. Daje mu życie; najpierw podając mu swoje własne jako wzór do naśladowania, jako ideał do osiągnięcia, następnie dlatego, że Jej y, aby kult jest racją bytu Zakonu, który wyraża, że jest założony, aby się troszczyć o Jej cześć. Z tego podwójnego tytułu Maryja zasługuje na nazwę „Matki Karmelu.”
Maryja jest Regułą Karmelu, jest Tą, która niesie prawo Eliasza. Ona jest prawodawcą całej społeczności Karmelu i słusznie zwie się jego fundatorką. I tak jak gałęzie należą do pnia, członki do ciała, promiennie do słońca, strumienie do źródła, w ten sposób mieszkańcy Karmelu uznają się dłużnikami tej najjaśniejszej Panny Maryi w prawdzie, z wdzięcznością, czcią i pamięcią. Jeśli jesteśmy wielkimi dłużnikami naszych rodziców według ciała, autorów naszego szczęścia, czyż nie o wiele więcej dłużnikami jesteśmy Tej Matce i przyczynie naszego zbawienia?
Cytaty pochodzą z książki Ukaż mi swą twarz, s. I. Adamska OCD