Przemierzanie pustyni niesie ze sobą doświadczenie pragnienia. Było ono bliskie biblijnym bohaterom. Autor Psalmu 42 wołał do Boga: “Jak łania pragnie wody ze strumienia, tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże!”. Wołał tak pomimo tego,
że przebywał na wygnaniu w okolicach góry Hermon, w regionie wyjątkowo bogatym w wodę, gdyż stamtąd wypływają źródła Jordanu. Jego pustynią było wygnaniem było oddalenie od Boga.

Bóg wie o naszym pragnieniu i obiecuje przynieść jego ugaszenie wodą Ducha.: „Kto jest spragniony, a wierzy we mnie, niech przyjdzie do mnie i pije. (J 7,37). Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody; przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy (Iz 55, 1). Kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie (Ap 22, 17).

Wypełnienie tej obietnicy jest darmowe, bo Duch jest bezinteresownym darem. Ducha nie można kupić, na Ducha nie można zarobić, jak powiedział w homilii bp. Grzegorz Ryś.