Cierpiący Kościół. „W tym czasie doszły do mnie wieści z Francji o ciężkich szkodach, jakie tam wiara cierpi od luteran (…) Czułam, że oddawszy się bez podziału modlitwie za tych, którzy bronią Kościoła, za kaznodziejów i uczonych teologów, którzy są jego obrońcami, będziemy wedle naszej możności wspomagały naszego Pana”. „Oto świat płonie pożarem, oto chcieliby […]
Widzę i czuję wielkie potrzeby Kościoła. Bardzo pragnę, goręcej niż kiedykolwiek przedtem, by znalazło się jak najwięcej dusz, zwłaszcza między uczonymi, które by z zupełnym oderwaniem się od świata Bogu służyły i do niczego z tych rzeczy ziemskich się nie przywiązywały — wiem, że wszystko to marność. Widzę i czuję wielkie potrzeby Kościoła i tak […]
Tęsknota za niebem. Przez całe jej życie przelata się nić tęsknoty za niebem. Żyła w perspektywie powrotu do ojczyzny. Doświadczając trudu starości pisze do matki Agnieszki: Jestem często trochę melancholijna. To istota mojego charakter, wiesz o tym. Nie trzeba przywiązywać do tego wagi. Uważam wygnanie za bardzo długie. To przez moje lenistwo. Chciałabym odpocząć, cieszyć […]
Uczepiając się ufności. Moja dusza staje się prostsza dzięki mojej Teresie – jej świętość jest bliska i tak bardzo w moim zasięgu. Czasem słabła, ulegając smutkowi czy odrobinie goryczy, gdy w oficjalnych wypowiedziach odnośnie Teresy przemilczano jej imię, wymieniając pozostałe siostry Martin. Przechodziła te wszystkie małe i większe trudy uczepiając się ufności. Zbliżając się […]
Gdy On się ukrywa. Nie obce jej było poszukiwanie Jezusa wśród oschłości pustyni i mroku: „Dużo cierpię wewnętrznie z powodu znużenia, zniechęcenia, ogromnej odrazy, a Jezus cały czas się ukrywa. (…) Nie wiem czy Go kocham i bardzo cierpię. Pragnę jednak i chcę tylko miłości, a potem w końcu umrzeć z miłości.” Pisząc w liście […]
Miłość. Postawy Teresy są dla Leonii natchnieniem dla praktykowania siostrzanej miłości. Prosi ją w modlitwie: Za wszelką cenę chcę być wobec moich sióstr łagodna, pokorna, uprzejma jak Ty, moje święte kochanie (…) Ty byłaś dla nich słonecznym promykiem, który otwierał wszystkie serca. Liczę w pełni na Ciebie, że pomożesz mi być dobrą, miłą i uległą […]
Jak grosik. Leonia naśladując Teresę, fundamentem swojej drogi i zmagań uczyniła pokorę, o którą też prosiła często recytując Litanię o pokorę. Po rekolekcjach zapisuje słowa, wkładając je w usta Jezusa: Dziecko, póki jest bardzo małe, nie ma wcale własnej woli, wszystko uważa za dobre, niczym się nie gorszy. Naśladuj je lub raczej wzoruj się na […]
Ostatnie miejsce. W młodości Leonia wyznała w jedynym z listów, co stanowi jej największą trudność – poczucie, że jest lękliwa i nędzna. Przez całe swoje życie będzie się zmagać z poczuciem niższości. Umniejsza swoją wartość. Samo otoczenie też zauważa, że nie ma urody swoich sióstr czy ich inteligencji i zdolności artystycznych. Pięknie jednak śpiewa i […]
Rzucam się na jej Małą drogę. Leonia mając pod ręką listy i pisma swojej siostry oraz utrzymując częstą korespondencję z pozostałymi w Karmelu M. Agnieszką i s. Marią, uczyniła Teresę swoim Aniołem. Usiłuję ją naśladować, ale nieśmiało. Teraz rzucę się z rozpostartymi żaglami na najmilszą Małą drogę mojej niebiańskiej Siostrzyczki. Tak jak ona chcę zawsze […]
Wyproszę Ci wszystko. W jedynym z ostatnich listów przed swoją śmiercią Teresa pisze do swojej siostry: Sprawiać przyjemność Jezusowi, zjednoczyć się z Nim poufnie. Chcesz, abym w Niebie wstawiała się u Serca Jezusowego za Tobą; bądź pewna, że nie zapomnę o Twoich zleceniach i wyproszę wszystko, czego Ci potrzeba, abyś stała się wielką Świętą. Bogu […]