Droga ojca Gabriela była drogą radykalnego zawierzenia, o którym tak pisał: Całkowite zawierzenie i zależność od matki na wzór dziecka, które w niej żyje – oto moja postawa wobec Maryi. Dziecko żyjące we wnętrzu swej matki nie ma szczegółowych pragnień,
stara się tylko zjednoczyć z nią i kochać. Troskę o całą resztę pozostawia jej. Wie, że matka da mi to wszystko, czego w danej chwili potrzebuje. Matka wlewa swoje życie poczętemu w niej dziecku, a ono ufni zdaje się na nią.

Zawierzeniem chciał obejmować również proste, codzienne spraw, z których utkane jest życie każdego z nas. Nie będę się troszczył o dzień jutrzejszy, a nawet o najbliższą chwilę. Będę żył intensywnie chwilą obecną, którą przygotowała dla mnie moja Matka. Małe dzieci nie kłopoczą się przyszłością. Zaufam Maryi również w drobnych, codziennych rzeczach.

Moja dobra Matko, Tobie zawierzam wszystko. Moje niezdarne korzystanie z łask Bożych również.