OJCZE ŚWIĘĆ SIĘ IMIĘ TWOJE… Teraz przyjrzyjcie się, córki, jakże wielka jest mądrość naszego Nauczyciela. Ja mam tutaj na uwadze to – a słusznym jest, abyśmy miały tego świadomość – o co prosimy w tym królestwie. Jako że Jego Majestat wiedział, iż – zgodnie z tą odrobiną, którą jesteśmy w stanie uczynić – nie będzie […]
OJCZE NASZ KTÓRYŚ JEST W NIEBIE… Teraz przyjrzyjcie się, co mówi wasz Nauczyciel: któryś jest w niebie. Czy sądzicie, że małe znaczenie ma odwiedzenie się, czym jest niebo i gdzie trzeba szukać waszego Ojca? Uwierzcie, że dla duszy rozproszonej wielkie znaczenie ma zdanie sobie sprawy z tej prawdy, i uświadomienie jej sobie, że nie jest […]
Dzisiaj rozpoczynamy czas przygotowania do uroczystości św. N. Matki Teresy od Jezusa. W tym roku niech towarzyszą nam słowa o modlitwie Ojcze nasz i pozwolą odkryć dobroć Ojca w naszym życiu i Jego otwarte na nas serce. OJCZE NASZ… Och, Synu Boży i Panie mój! Jakże wiele dajesz za jednym razem w tym pierwszym słowie! […]
Celina u kresu swojego ziemskiego życia, snuje refleksje: Obok strachu przed śmiercią budzi się równocześnie we mnie radość na myśl, że będę mogła Bogu dać to świadectwo. Tak, myślę z dumą o cierpieniu, które mnie czeka i które poprzedzi moje wejście do Ojczyzny. Uważam, że byłoby wielkim nieszczęściem nie przejść przez śmierć, bo to właśnie […]
Celina odeszła jako ostatnia z sióstr Martin. Po śmierci Marii i Leonii, jej więzi żyjącą matką Agnieszką stały się coraz głębsze. Najwięcej na ziemi kocham moją Celinę, mówiła. Gdy matka Agnieszka od Jezusa zgasła w 90 roku życia, Celina boleśnie odczuła tę stratę, przeżywając ją w duchu wiary: Choć odczuwam boleśnie ukłucia na myśl o […]
Siostra Genowefa doświadczyła wszystkich ograniczeń i upokorzeń starości. Pisała o swoich ostatnich latach: Moje noce są często okropne, a moje dni pełne pracy. Jedna sprawa goni drugą. Wszystko o wraz z tysiącem drobnych nędz starości jest mi ciężarem, który podejmuję często z uśmiechem, ale i westchnieniem. Nie chciałabym, by to dobry Bóg słyszał. A jednak […]
24 lutego 1946 roku siostra Genowefa obchodziła swoją 50 rocznicę profesji. Patrząc wstecz na swoje życie, pisze: Z tak wielu wspomnień owianych chwałą nie chcę zachować nic prócz własnej nędzy. Jeśli rozmyślam nad tym, gdzie jestem, przekonuję się, że nie postąpiłam ku górze, ale zeszłam w dół… I cieszę się zdumiewającym pokojem, chociaż przeżywam nic. […]
W jej długim życiu dane jej było doświadczyć dramatu II wojny światowej i związanych z nią niepokojów: Po ludzku mówiąc, wszystko zostało stracone i można się pytać, co się stanie z nami i z relikwiami, których jesteśmy strażniczkami. (…) Długo się tym kłopotałam i bardzo cierpiałam z obawy o nie. Teraz już się nie zajmuję […]
Papież Pius XII, pisał do starszej już wiekiem siostry Genowefy: Wielu ludzi wyobraża sobie, że to droga specjalna, zarezerwowana dla niewinnych dusz młodych nowicjuszek, by kierować ich pierwszymi krokami, ale nie odpowiada osobom już dojrzałym, którym trzeba wiele roztropności ze względu na ich wielką odpowiedzialność. Tak myśleć znaczy zapominać o tym, że Pan Jezus sam […]
Przeżywając swoje długie życie w szkole swojej świętej siostry, zbudowała je na fundamencie pokory i ufności. Pisała: Pokora była mi zawsze cnotą ulubioną, przyjaciółką moją, doradczynią i nieustannie prosiłam Boga, by mi jej udzielił. Nie pokory przygaszonej, która zbliża się do przygnębienia, ale ufnej, tej, co się wspiera na kimś lepszym od siebie. Jednej rzeczy […]