„Od chwili, gdy Słowo w łonie Dziewicy Ciałem się stało, aby się Człowiek na świat narodził, Bóg tak upodobał sobie w tym sposobie, że wraca do wnętrza ludzkiego, jakby ziarno pszeniczne, w każdej Komunii świętej, by przez to ponowne wcielenie mógł się z Boga rodzić każdy człowiek. Odtąd Chrystus ukrywa się starannie w łonie ludzkim, aby się […]
W tym wewnętrznym zjednoczeniu udziela się Bóg duszy z tak wielką powagą miłości, iż nie ma takiej czułości, z jaką matka pieściłaby swoje dziecko, ani miłości braterskiej, ani przyjaźni przyjaciela, z którymi dałoby się ją porównać. A to dlatego, iż tak ogromna jest czułość i powaga miłości, jaką niezmierzony Ojciec obdarza i wywyższa pokorną i […]
Przeto ci, których rozpiera czynne działanie o którzy myślą ogarnąć świat głoszeniem słowa i pracami zewnętrznymi, niech mają na uwadze, że przysporzyliby Kościołowi znacznie więcej korzyści i Bogu sprawiliby większą radość, gdyby zużywali choćby połowę tego czasu na przestawanie z Bogiem na modlitwie. Zaiste, jednym przedsięwzięciem więcej by uczynili i mniejszym trudem niż tych przedsięwzięć […]
Dusza ogranicza się jedynie do przedstawienia Umiłowanemu swojej niedoli; ponieważ kto kocha roztropnie, nie dba o to, by prosić o coś czego mu brakuje i czego pragnie, ale przedstawia swoje niedole, aby Umiłowany uczynił, co zechce, tak jak wówczas, gdy na godach w Kanie Galilejskiej Najświętsza Dziewica miast poprosić wprost swego ukochanego Syna o wino, […]
Tak bardzo pragnął Oblubieniec uwolnić ostatecznie swą Oblubienicę, wyrywając ją z rąk zmysłowości i szatana, że kiedy wreszcie to osiągnął, raduje się nią jak Dobry Pasterz owieczką na ramionach swoich, której zgubionej szukał po dalekich drogach (Łk 15,5) i cieszy się nią jak niewiasta drachmą w ręku, dla której odzyskania zapaliła świecę i cały dom […]
Od Boga samego pochodzi moc oczyszczenia duszy ludzkiej. Święty Jan od Krzyża jak mało kto był świadomy tej mocy. Bóg oczyszcza duszę ludzką aż do najgłębszych jej tajników, zapalając w jej wnętrzu żywy płomień miłości: swego Ducha. (…) Człowiek współczesny, pomimo swoich zdobyczy, w doświadczeniu osobistym i zbiorowym ociera się o przepaść opuszczenia, pokusę nihilizmu, […]
Zacieniać zaś coś to jest to samo co osłaniać cieniem; a osłaniać cieniem to bronić kogoś, sprzyjać mu i świadczyć mu łaski; gdyż okrycie cieniem jest znakiem, że osoba, do której ten cień należy, jest blisko do pomocy i obrony, Dlatego wielką łaskę poczęcia Syna Bożego, jaką Bóg dał Najświętszej Maryi Pannie, nazwał archanioł Gabriel […]
Wiesz już zatem, duszo, jak powinnaś postępować by znaleźć Oblubieńca w twojej kryjówce. Szukać trzeba Go w wierze i w miłości, nie wypatrując ani zadowolenia, ani przyjemności, ani zrozumienia ponad to, co jest ci dane. Miłość bowiem i wiara, jak przewodnicy ślepca poprowadzą cię przez nieznane ku Bożemu ukryciu. Wiara bowiem to stopy niosące duszę […]
Należy zaznaczyć, że Słowo, Syn Boży, wraz z Ojcem i z Duchem Świętym jest istotowo i osobiście ukryty w najbardziej intymnym jestestwie duszy. (…) Och duszo spośród wszystkich istot najpiękniejsza. Wiedz, że ty sama jesteś komnatą, którą On zamieszkuje, zaciszem i schronieniem gdzie On się ukrywa. Jak bardzo zatem powinnaś się radować myślą, że twoje […]
Rozpoczynamy dzisiaj nowennę przed uroczystością Naszego Ojca Jana od Krzyża. Jego słowa poprowadziły wielu synów i córek Karmelu do świętości. Na jego doświadczeniach kształtował się też młody Karol Wojtyła, który, nawiedzając grób świętego w 1982 r. w Segowii, powiedział: „Dzięki składam Opatrzności, która pozwoliła przybyć mi tu, aby uczcić relikwie i przywołać postać św. Jana […]