Święty Maksymilian Maria Kolbe powiedział;  „Nie tylko miłość łączy te dwie Istoty Ducha świętego z Maryją , ale jedna z nich –
to cała miłość Trójcy Przenajświętszej,  a druga – to cała miłość stworzenia i tak w tym jednym zjednoczeniu łączy się niebo
z ziemią, całe niebo z całą ziemią, cała miłość Odwieczna z całą miłością stworzenia. To miłości szczyt. Maryja jest wiec nowym początkiem, nową Ewą, Matką Boga i nowej ludzkości, moją i naszą Matką.

Trudno nie przywołać teraz Oblubienicy z Pieśni nad pieśniami, w której możemy widzieć Niepokalaną. Ona w oczach swego Oblubieńca jawi się jako piękna, dobra, urocza i  powabna; jest symbolem delikatności, niewinności, nieskazitelności
oraz prostoty;  „świeci z wysoka jak zorza, jak  piękny  księżyc, jak jaśniejące słońce;  jest groźna jak zbrojne zastępy,
i nie ma w Niej skazy” (Pnp 4,7) jest najpiękniejszą spośród niewiast i Oblubieniec ma w Niej upodobanie. Mając  taki wzór
i taką Matkę możemy tylko wołać: „Pociągnij nas za sobą! Pobiegnijmy!  Wprowadź nas, Królu, w Twe komnaty!
Cieszyć się będziemy i weselić Tobą, i sławić Twą miłość nad wino (…)” jak zrobiła to Niepokalana.